Ron Josefina is een bevlogen trainer die zijn passie voor functionele training gul en graag deelt met zijn leden. Iedere werkdag pendelt hij op en neer tussen zijn woning in Amsterdam en zijn private gym Born to Move in Maarssen. Regelmatig op de fiets. Het is geen man voor de spotlights. Er was dan ook enig druk van mijn kant voor nodig om dit interview los te peuteren.  Wat drijft hem? En wat is functionele training eigenlijk?

Ron belandt na zijn schoolcarrière min of meer per toeval in de bouw.  Tot dan toe heeft hij geen bewuste loopbaankeuzes gemaakt. Zijn talent voor het werk blijft echter niet onopgemerkt, waardoor hij doorstroomt naar de HTS en gaat werken als aangever en opzichter binnen grote projecten van De Nederlandsche Bank. Hij heeft een gezin, een mooie auto, een leuk huis en een goed salaris. Maar het is niet genoeg voor hem. Alles in zijn werk draait om geld. Ron: “Ik wilde iets doen wat me na aan het hart lag.”

Dit is echt leuk

Maar wat? Ron heeft geen idee. Op een dag vraagt de voetbaltrainer van zijn zoon of hij voor hem wil invallen. Gewoon doen, moedigt de trainer hem nog aan, het zijn kleintjes. Ron: “Ik vond het leuk! Dit was echt leuk, met die kleintjes bezig zijn en met sport.

Hij is altijd een sporter geweest, deed aan fitness, taekwondo en voetbalde, maar heeft nooit overwogen om er zijn beroep van te maken. Hij besluit om naast zijn werk, trainerscursussen te volgen van de KNVB en groepen te trainen. Ron: “Zo is het eigenlijk begonnen. Omdat mijn zoontje op voetbal ging.”

Zijn groepen worden steeds beter en gaan ieder jaar op een hoger niveau spelen. Het trainerschap ligt hem, ontdekt hij.  Ron: “Pas toen ik zag dat ik heel goed met die kleine voetballertjes kon opschieten, dat ik ze aan het werk kon zetten en dat ze dat leuk vonden, dacht ik: hey, ik kan dit. Als je die kleintjes bij de les kunt houden, dan lukt dat bij volwassenen ook.”

Opmerkelijk fenomeen

Bij de volwassenen krijgt hij oog voor een opmerkelijk fenomeen.  Hij ziet dat voetballers zowel in de sportschool als op het veld heel goed trainen. “Alleen, wat ze in de sportschool deden, vertaalde zich niet naar het veld. Ze konden goed squatten of bankdrukken maar dat zag je in het veld niet terug. Ze hadden dan niet de verwachte souplesse die in de sportschool wel zichtbaar was. Ik wilde weten hoe dat kwam.”

Hij komt uit bij de trainer van de besten, performance enhancement specialist Joe DeFranco en is zo gefascineerd door zijn werkwijze dat hij een deel van zijn nachtrust opoffert om zijn youtube-filmpjes te bekijken. Ron kan echter zijn fascinatie met niemand delen.

Eerste Nederlander

Hij wil zijn baan opgeven en naar New Jersey vertrekken, de eerste Nederlandse trainer zijn die is opgeleid door JoeDeFranco. Dus hij schrijft eerst een mail. En vervolgens een brief. Maar hij krijgt geen antwoord.Uiteindelijk besluit hij te bellen, ook al durft hij dat niet zo goed. “Wie is dit?”, klinkt het aan de andere kant. Het is dáár 3 uur ’s nachts. Na een kort gesprek zegt Joe DeFranco: “Je mag komen, maar ik ga het je niet leren. Je mag kijken wat je doet”, aldus Ron.

Hij waagt er nog een telefoontje aan maar de man verandert niet van toon. “Ik wist dat ik moest gaan laten zien dat ik dit echt heel graag wilde, dat zij mij opleidden voor hun certificaat. Ik dacht: ik ga gewoon!”

Waar begin ik aan?

Op zijn werk hebben ze hem voor gek verklaard. Hij heeft een auto van de zaak, een telefoon, een goed salaris… Ron: “Ik zei: Ik wil dit niet. Ik wilde echt iets voor mezelf doen en mijn gevoel volgen. Dit is ongeveer 7 jaar geleden. Ik dacht wel: Waar begin ik aan? Maar ik heb met mijn vrouw gepraat en ben gegaan.”

Met de beste Nederlandse kaas onder zijn arm maakt hij zijn entree in de sportschool van Joe DeFranco. “Daar was hij heel blij mee. Het brak het ijs.En zo begon het eigenlijk. Ik kon al sporten maar hij heeft me laten zien hoe je van een sporter een topsporter kon maken. Door het implementeren van een functionele training die nabootst wat men op het veld doet, zodat je daarin sterker wordt zodat het zich vertaalt naar het veld.”

“Bij functionele training kijk je naar je dagelijkse bewegingen: trekken, duwen, oppakken, gooien, rollen, bukken, liggen, gaan staan. En je richt je erop om sterker te worden in die dagelijkse bewegingen. Door die juist in de sportschool te trainen, kun je daarbuiten dat soort dingen gemakkelijker aanpakken. Het duwen en trekken wat op het veld gebeurde, trainde Joe DeFranco in de sportschool, en daarmee dichtte hij de gap.”

Nederlandse markt veroveren

“Want dit is zoals het hoort. En als je dit doet, word je één van de besten. In deze functionele training werd ik zelf mondjesmaat sterker. Maar als ik dan op de apparaten ging zitten verschilde het kilo’s met voorheen. Het kostte me geen moeite. Je hele lichaam is gewoon sterker en dat heb ik zelf ervaren.”

“Ik kon met functionele training beperkingen van mijn lichaam filteren. Niet diep kunnen hurken om iets van de grond te pakken, betekende dat er iets niet goed zat in mijn heup. Je wil de beweging zo efficiënt mogelijk uitvoeren, zodat het de minste moeite kost: functioneel. Dus ik werkte aan mijn mobiliteit. Als ik daarna een squat ging doen, ging het vele malen makkelijker. Zo lang je functioneel mobieler en sterker wordt, doet een normale training op apparaten er eigenlijk niet toe, het voegt niets toe.”

Hij gaat terug naar Nederland, klaar om de markt te veroveren.

Nooit van gehoord

Maar dan blijkt dat sporters en topsporters die al succesvol zijn, er geen oren naar hebben. Ze zijn gewend aan zittend of liggend trainen in de gym. “In Nederland wordt een andere zienswijze niet zo snel geaccepteerd. Ik kwam aan met mijn kettlebells, met mijn prowlers, met de slam balls, dingen die je overal kunt gebruiken… Maar mensen moeten ervan overtuigd raken dat je daarvan sterker wordt.”

Hij klopt bij alle sportscholen aan, moet praten als brugman over functionele training, dat hij certificaten en diploma’s heeft. Mag hij hier lesgeven? Mag hij daar lesgeven? De enige reacties die hij krijgt: Je certificaten zijn niet erkend in Nederland. “Zij hadden Technogym en ik kwam met een bal. Niemand had gehoord van functionele training.”

Uiteindelijk biedt David Lloyd Utrecht hem een strohalm. “Ik mocht komen, maar ze gingen me niet betalen. Ik moest zelf bedenken hoe ik mijn geld ging verdienen. Ik moest 8 uur in de week inleveren om op de vloer te staan en mensen te begeleiden. Daarbuiten kon ik gebruik maken van de sportschool om de leden te trainen.”

Dit is hoe je moet trainen

Ron gaat gedurende 7 maanden iedere dag van 7:00 tot 23:00 uur naar David Lloyd, 7 dagen in de week. De andere trainers reageerden: “Wat kom je met die oude meuk doen. We hebben hier zulke mooie apparaten.” Zijn materialen zet hij bij de nooduitgang, achter de deur: ”Als je de eerste bent in iets, dan is het best een eenzaam traject wat je doormaakt.”

“Ik sprak mensen de hele dag door aan. Ik kon mensen overtuigen dat ze op deze wijze moesten trainen. Ik gaf veel gratis trainingen weg om in aanraking te komen met mensen en om ze te laten zien: dit is hoe je moet trainen.”

Ron opereert 5 jaar lang binnen David Lloyd voordat hij zijn eigen private gym Born to Move in Maarssen start. Hij wil dat mensen langdurig kunnen blijven sporten tegen een aantrekkelijker tarief. Bovendien vindt hij het doorgeven van kennis zodat mensen snappen wat ze doen en een van de leukste aspecten van het trainerschap. En wil hij dat dus zo vaak mogelijk doen. Dus de tijd was er rijp voor.

Nog gekker dan ik

Hij vindt beide type sporters, de recreatieve en de professionele, heerlijk om mee te werken. “De topsporter gaat de bovengrens opzoeken, meer geven dan wordt gevraagd. Zij zijn nog gekker dan ik. Bijvoorbeeld. Mijn max prowler pushes is 530kg. De voetballers die hier trainen, zitten rond de 500kg. Dus die willen mij voorbij. Maar ik ben ook competitief, dus ga ik ook stapje harder en heb nu 600kg als doel. Het is de onderlinge strijd met sporters die ik leuk vind”.

“Dat competitieve is er niet met recreatieve sporters en ondernemers. Maar ik zie ze veel. Het is voor mij hele uitdaging om de trainingen maken zo divers te maken dat ze niet merken dat ze dezelfde spiergroepen trainen. Waardoor ze trainen leuk blijven vinden en in de buitenwereld ook sterker staan. Dat drijft mij ook.”

door: Saron Petronilia met medewerking van Britt Hakvoort